Annaberg Góra Świętej Anny

Przezwiska Ślązaków z różnych dzielnic
i dlaczego ludzie przychodzą na Górę Świętej Anny.


Za era*, hónór i szczejściy se to licza, że tu na tym miejscu mogã [...] tak uod sómsiednich ludzi inszygo dijalektu zgardzónóm mouvų jako w jej uobrónie tu rzóńdzić.

Bo, za proudy, to jes tak: ludzie polscy z gór**, tã s tych smandów uod Bytónia przezywajóm nous BAŃDZIOCHY i HANOUKI. Ci uod Uopolo, co my ich nazywómy KRYJSIOUKI, zajś padajų — jag ech dopiyro w ostaniym czajsiej sie dowiedzioł — na nous KOBYLOURZY. Zajś ci za Uodrų, my padómy na nich BAJOUKI, zajś nous przezywajų BRYJOURZY.

I z tygo biera tyn wzniósek, że niyma miedzy tymi ludźmi rozmajtygo polskygo dijalektu żoudnej braterskej miyłojści [...] ci górnoślynscy ludzie pospołu, coj sie tyczy mouwy, sobie nie pszajų [...], ale wszyjscy jednak tã Górã naszã czczų i wiele mogų uodwiydzajų, tak że co rok wiync-i jak sto tysiync-i ze wszyskich uokolic Górnygo Ślónska tam przichodzų.

A czamu to? Ja, bo na ti Górze Świynty Anny znejdzie każdi co szukoł, te zdrowiy na duszy i na ciele.

* Por. niem. Ehre.
** Góry to kopalnie (Bergwerke).
*** smędy to dymy (fabryczne)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tekst zapisał fonograficznie Reinhold Olesch, którego babka mieszkała w Górze Świętej Anny. Oryginał pisownią fonetyczną znajduje się w książce Olescha: Beiträge zur oberschlesischen Dialektforschung. Die Mundart der Kobylorze, Leipzig 1937, s. 67–68 i 71.

Fragmenty tutaj podane zaczerpnięte zostały z przedruku w Wyborze polskich tekstów gwarowych Kazimierza Nitscha, wyd. 3, PWN, Warszawa 1968, s. 61–62.
Adaptacja graficzna ‒ ja.